|
نه ! من نمی تونم ! نخواه از من !
پیشم نیا وقتی که تب داری !
انقدر ارزش داره این احساس ..
که تن ندم آسون به هر کاری
من سخت معصومانه میخوامت ..
دنیام امنه تا تو نزدیکی
ما هر دو میسوزیم .. می ترسم..
از پله هایی رو به تاریکی
رویای تو یه خلوتِ سرده ..
بی آینه شمعدون و بدون ِ تور!
اینه تمام سهم ِ من از عشق !
عادت به ابعاد ِ کم ِ یک گور
من خوب میدونم نمی مونی..
فردای اونروز عین کابوسه
اونجا که مرد از بستری می ره ..
اما زن ِ خواب و نمی بوسه!
من مثل دریامو هزار آغوش ..
با موج ِ من سمت تو وا میشه
تو تشنه ای ! تشنه تر از دریا ..
اینه که دستامون جدا میشه...
دنیامو یکجا به تو می بخشم..
با اینکه دردامو نفهمیدی
ایکاش در من لحظه ای کوتاه ..
چیزی به جز یک جسم می دیدی...
|
