پناهنده ی بی گذرنامه ی آسمون ِ تو می شم

قدیمی ترین قطعه ی سنگی بیستون ِ تو می شم

تو که تیشه َت از بیشه ی ریشه وُ رگ گذشته

به ته می رسم ته نشین ِ سکون ِ تو می شم

نه تاریخ ِ این باتلاق ِ بلند ِ منبّت !

نه ناقوس ِ وحشت ، نه پیک محبت !

نمی خوااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام !

بریده بریده ، می خوام تازه تر شم

می خوام زیر ِ سایه َت ، پرآوازه تر شم

قدیمی ، پر از تیغ وُ رگ ، زخم وُ مرگم

کنار ِ تو عاشق ترین سیل بار ِ تگرگم

نفس ، شاه بیت ِ تک ِ گریه هامه

هوا ،  مصرع ِ آخرِ های های صدامه

سرم روی شونه َت ، دلم ته نشینه

چه امنه ! چه خوبه ! چه  بی سرنشینه !

نه تاریخ ِ این باتلاق ِ بلند ِ منبّت !

نه ناقوس ِ وحشت ، نه پیک محبت !

نمی خوااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام !

فقط باشی وُ باشم وُ باشه گونه َت !

می خوام اشکمو خُش کنم روی ماهوت ِ شونه َت ...

 

 خانه | اخبار |  ترانه | گفتگو | مقاله | پيوند | بايگاني | دفتر يادبود  | تماس با ما

   

© Copyright 2005-2008 GlassyGuards.com

All rights reserved . Designed by : Mostafa Azghandi