عماد قربانیان 

قلبت را روی واژه ها می گذاری و می نویسی...
دیر وقت یک شب بهاری، غمهایت را به قلم و کاغذ می سپاری و بعد...
بعد دیر وقت یک شب بهاری دو سال بعد، قلبت را به مهربانی دو دوست می بخشی...
به مهربانیهای برادری همیشه همراه و به طنین صدایی مهربان...
از مصطفی ازقندی عزیز و عماد قربانیان عزیز برای دعوت این ترانه
به پیله های شیشه ای و صدایی خوش، سپاسگزارم...
و خوشحالم که علی رغم زمان کوتاه ، نتیجه ی کار را دوست داشتیم...
این ترانه را تقدیم می کنم به لبهای همیشه خندان "سیامک پیشدادیان" عزیز که این ترانه ام را دوست داشت و به دستان هنرمندش دعوت کرد

و هرگز فرصتش نصیب او و افتخارش نصیب من نشد...سیامک عزیز که دیگر در میان ما نیست...
شک ندارم که سیامک عزیز نتیجه ی دستان هنرمند عماد قربانیان و صدای خوب و زیبایش و حاصل زحمت گروهش را می بیند، می شنود و

می پسندد...

"المیرا آقازاده"
 

 خانه | اخبار |  ترانه | گفتگو | مقاله | پيوند | بايگاني | دفتر يادبود  | تماس با ما