|
نداشتن ارتباط تصویری در موسیقی پاپ تولید داخل
**************************************
 در ایران مردم هیچ گونه ارتباط دقیق و حساب شده ای با موسیقی پاپ
ندارند، به غیر از تولیداتی که اخیرا به صورت کلیپ های تصویری با
فیلمنامه های پیش پا افتاده، شاهد هستیم.
کلیپ هایی هم که از طریق
صدا و سیما پخش می شوند خالی از حضور خواننده - البته از نوع مردم
پسندش! - است. اکثر آثاری که از طریق صدا و سیما می شنویم غالبا
تکراری و با صداهایی خاص است در حالی که وظیفه ی اصلی صدا و سیما
تامین نیاز روحی و ارتقاء سلیقه و شعور موسیقیایی مردم است و تنها
کاری هم که نمی کند دقیقا همین است!
حتی به وجود آمدن برنامه
هایی کوتاه مدت در این زمینه نمی تواند دردی را از این همه درد
بکاهد، چرا که اغلب مجریان از خواننده های صدا وسیمایی انتخاب می
شوند و آهنگها معمولا تکراری، غمگین و باز هم از خواننده های
مورد حمایت این موسسه است، اما خواننده های پر تیراژ بازار باید
هم چنان بی هویت در این برنامه ها باقی بمانند و خدا می داند
تکلیف هنرمندانی که نه با شرایط لس آنجلسی سازگارند و نه در
ایران از حمایت هیچ موسسه تصویری و شنیداری برخوردارند،
با این
سیاست های به کار گرفته شده چیست؟
 و این جا یک سوال مطرح است که
به راستی چرا باید فقط بعضی از هنرمندان به این گونه مراکز راه
پیدا کنند و واقعا علت و شرایط این ممیزی نا عادلانه چیست و اصلا
چه کسانی آنرا انجام می دهند؟ اما تاسف بر انگیزتر زمانی است که
می بینیم یک خواننده با تمام مطرح بودن قطعه ای که قرار است اجرا
کند، حتی اجازه ندارد نام آهنگساز و تنظیم کننده ی اثر را به کار
ببرد، به این دلیل که آهنگسازان مربوطه با صدا و سیما ارتباطی
ندارند یا آقایان مربوطه از آنها خوششان نمی آید! و البته در
برخی مواقع سوء نیت از طرف همان خواننده ی محترم است که این به
محکمه ی وجدان این به اصطلاح هنرمند گرامی مربوط می شود نه به ما!
پس به آن. نمی پردازیم
...!
**************************************
|
